Werkbezoek Veldheem d.d. 30-07-2018
Het is buiten warm. Bloedheet zelfs, als ik (Anita Klein Gansei) samen met mijn collega’s Dennis Doorneweerd (voormalig raadslid Algemeen Belang Oldebroek (ABO) en zorgafnemer bij Viattence) en Ron van Pieterson (commissie samenleving Oldebroek en cateraar in Wezep) het pand aan de locatie Veldheem binnen loop.
In Viattence locatie Veldheem aan de Klinkerberg in Wezep zijn 5 groepswoningen gerealiseerd waar 32 cliënten kunnen wonen met een gevarieerde zorgvraag. Viattence werkt ook hier volgens de visie van kleinschalig wonen. De groepen waar cliënten kunnen wonen met zowel psychogeriatrische klachten, veelal een vorm van dementie, als somatische klachten.
Liesbeth den Ouden wacht ons op in de hal. Het is opvallend koeler in het zorgcomplex dan buiten en wij ploffen met ons drieën op de twee zwart leren banken in de koffieruimte om even te acclimatiseren. Liesbeth zet alvast een bakje koffie en Laurent de Vries schuift aan om met ons samen het gesprek te voeren.
Ik heb mijn schrijfblok in de tas maar intuïtief laat ik deze in mijn tas zitten zodat ik gefocust ben op het gesprek. Ik wil graag horen hoe de zorg bij Viattence geregeld is en waar de knelpunten in de zorg zitten, waar de politiek rekening mee dient te houden met het oog op vandaag en zeker op de toekomst.
Laurent de Vries: de vergrijzing heeft grote impact op de zorg en de volksgezondheid. Als we kijken naar de cijfers voor 2040 is dit zorgwekkend (zie bijlage Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, maart 2018). Het aantal eenzame ouderen stijgt en mensen hebben meerdere aandoeningen tegelijk. We zien nu al dat er mensen langer thuis blijven wonen en pas als ze echt niet meer kunnen naar een verpleeghuis verhuizen. Onze gemiddelde bewoner is hier zeven maanden. Hierna volgt overlijden. Dit is onvermijdelijk, maar wat we wel kunnen doen is de zeven maanden die mensen gemiddeld nog hebben zo aangenaam mogelijk proberen te maken.
Door de schotten in de zorg in de toekomst op te heffen kunnen we specifiek maatwerk leveren aan de bewoners. Op dit moment gaat er veel tijd en energie zitten in papierwerk wat wij liever in onze bewoners willen steken, alleen de beste zorg is goed genoeg.
Liesbeth den Ouden: ons personeel scholen we geregeld bij en wij zijn altijd op zoek naar krachten die ons team komen versterken. Echter merken wij nu al dat zorgpersoneel moeilijk te vinden is. Als we alleen al kijken naar de thuiszorg doen we ontzettend ons best om zoveel mogelijk mensen te vinden die zich voor langere tijd willen verbinden aan Viattence maar het wordt schaarser door vraag en aanbod op de arbeidsmarkt.
Wij starten in januari 2019 om meer werken en leren te stimuleren tegen een passend inkomen. In september 2018 start er weer een nieuwe groep mensen die wij opleiden voor een passende functie bij Viattence.
We maken samen een rondje door de locatie. Het is er een aangename temperatuur. Laurent gaat ons voor en Liesbeth maakt ons attent op de details. Zo is er bij iedere voordeur van een bewoner een foto geplaatst zodat de bewoner altijd weet waar zijn of haar eigen appartement is. Er is een wensboom op de gang waar wensen gedeeld kunnen worden. Een medewerkster vouwt samen met bewoners de was. Een andere medewerker doet de voorbereidingen voor het avond eten terwijl de bewoners samen in de huiskamer zitten met een glaasje ranja of een bakje koffie.
In een gezamenlijke ruimte tref ik een man en een bewoonster, een echtpaar. De bewoonster verteld mij dat ze hier is opgenomen omdat ze al geruime tijd vocht achter haar longen heeft. Ze was eerder opgenomen op een locatie in Heerde. Haar man verteld mij hoe blij hij is dat ze nu dichtbij hem kan zijn, ze wonen zelf amper 300 meter van de zorginstelling. Je kunt je niet voorstellen hoe belangrijk dit is dat ze samen kunnen, weliswaar op een andere manier dan ze graag zouden willen maar voor nu accepteren ze het en kijken ze elkaar gelukkig aan.
Mijn oog valt op een andere etage op het behang. Het lijkt er even op dat ik het behang wil knuffelen maar ik laat dit voor lief want we zijn hier voor serieuze zaken. Het is een behangetje uit de jaren ’70. De meubels zijn bijpassend en ik krijg het gevoel dat ik bij mijn oma op visite ben. Dit is ook exact de bedoeling van deze opzet. Mensen moeten zich thuis kunnen voelen, zich herkennen in de vormen en kleuren om zich heen. Hier is over nagedacht!
Op het balkon zitten twee dames te keuvelen over wat ze zien op straat en dat het mooi weer is, ze zijn blij met de zorginstelling en hebben het hier na hun zin. Belangrijk is dat ze wat te zien hebben, het is nu vakantie maar er lopen genoeg mensen voorbij op straat.
Ik kijk even naar de straat en ik beeld mij in hoe het zou zijn in 2040…zoveel meer ouderen met complexere problematiek, een forse stijging van het aantal mensen met dementie, te weinig zorgpersoneel…moeten we niet nu al wakker worden en de realiteit bij de horens grijpen? Dit is een duidelijk signaal wat niet te negeren valt. Harde cijfers, feiten, de zorg verandert, de vergrijzing neemt toe en de politiek moet, juist ook op lokaal niveau, al naar boven werken om Den Haag wakker te schudden.
Anita Klein Gansei
Raadslid namens Algemeen Belang Oldebroek
